Dag 4 - Drei Zinnen

Inmiddels is de berghut weer verruild voor de hotelkamer. De dag begon echter anders dan anders, aangezien Jessica al wakker en aangekleed voor me stond. We hebben de kamer in de hut gedeeld met een Brit en een Zwitser. De groep Duitsers heeft ons nog voorzien van wat toiletartikelen om ons een beetje op te kunnen frissen, aangezien we voor deze spontane overnachting natuurlijk niets bij ons hadden. Bij het opkomen van de zon hebben we in de hut kunnen genieten van een ontbijtje en al snel zaten we weer in die gekleurde roestige regentonnen naar beneden. Beneden nog snel wat drinkwater gescoord en al vlot kwam het busje met de groep weer aanrijden. Uiteindelijk hebben zij gisteren nog ruim 2 uur gelopen voor ze beneden waren en waren ze allen compleet ingestort in het hotel. Het zou een stille avondmaaltijd worden.

Vandaag zouden we dan naar de Paternkofel gaan in het gebied van de Drei Zinnen. Via de tolweg naar de parkeerplaats en toen konden de stramme spieren weer aan het werk. Het tempo lag redelijk hoog en na een klein uurtje besloot Jessica en tochtgenoot Anne-Marie om af te haken. Zij kregen onvoldoende gelegenheid om bij te komen. Er werd netjes op de hele groep gewacht, maar zodra de laatste aansloten werd meteen de pas weer ingezet. Beetje jammer. Om onnodige risico's te vermijden zijn zij rechtstreeks naar de Drei Zinnen Hutte gelopen. Wij zouden elkaar daar een uurtje of 5 later weer treffen.

Met zijn zevenen hebben we de tocht voorgezet. De klettersteig spullen gingen weer aan en de hoofdlampen werden op de helm gemonteerd. We begonnen met een krappe lage grot waar we doorheen moesten kruipen. Helaas vermoed ik dat ik aldaar mijn zonnebril ben verloren. :-( De klettersteig was technisch niet moeilijk. De meeste uitdaging zat in de ongezekerde delen. Door de verschillende tunnels met schietgaten (tegenwoordig kijkgaten) hadden we een prachtig uitzicht op de Drei Zinnen. De tunnels stammen uit de eerste wereldoorlog. Via een steil geröll pad en klauteren op handen en voeten hebben we uiteindelijk de top van de Paternkofel bereikt. Het uitzicht was werkelijk prachtig en het zonnetje brandde weer goed. Wederom weer een prachtige dag. De route ging weer naar beneden en het laatste deel was een steile lange tunnel c.q. grot. Daar hebben we weer aangesloten bij Jessica en Anne-Marie. Ze waren er nog en hebben zich al keuvelend goed vermaakt op het terras in het zonnetje. Nog snel een geocache opgepikt en weer richting de auto. Jessica waren we al snel kwijt. Ze had het tempo er nu goed in zitten en was zo bij de auto.

Terug bij het hotel hebben we afscheid genomen van Karl (de gids). Morgen krijgen we een andere. We hebben al besloten dat we gaan vragen om rekening te houden met de gehele groep zodat we allemaal op een leuke manier de tochten kunnen maken. Morgen vroeg op. De nieuwe gids komt ons al om half 8 op halen... SLIK...